>Aanvraag WW

>

De meest tijdrovende klus vanochtend was het aanvragen van een WW-uitkering via Internet. Volgens de site zou dat 20-30 minuten kosten, dankzij al die technische ellende heb ik er iets meer dan twee uur over gedaan. Meteen ook maar gebeld voor een intake, daarvoor moet ik komende maandag om 09:00 al bij het UWV Werkbedrijf zijn. Daar krijg je dan eerst een groepsbijeenkomst van zo’n drie kwartier gevolgd door een gesprek met je werkcoach. Dat zou dan wel erg krap worden gezien m’n afspraak om 11:00 met José van Griensven dus heb ik die vervolgens ook maar even gebeld en die afspraak een dag opgeschoven.

Dat was dus al een frustrerende ochtend, en dan heb ik het nog niet gehad over die twee “stille” woede-uitbarstingen die ik vanochtend weer eens gehad heb en waarbij het zweet over m’n lijf liep. En het UWV dan maar beweren dat ik niet ziek ben en wel kan gaan werken…

Volgende actie: een SMS èn een mailtje naar Sonja. Overmorgen is Tom jarig, morgenmiddag is z’n feestje en hij wilde graag dat ik ook zou komen, maar dan moet ik wel weten waar en wanneer dat feestje is. Nu maar afwachten of er een antwoord komt, maar voor de zekerheid heb ik dat mailtje ook maar even ge-CC’d naar de beide advocaten.

>UWV: "Psychisch ziek is niet ziek"

>

ik heb godallemachtig slecht en weinig geslapen vannacht. Ik heb het nog 03:00 zien worden op de wekker, en om 07:00 begon dat kreng weer te piepen. Vroeg op vandaag want om 08:30 moest ik bij de arts van het UWV zijn. Ook daar werd ik niet vrolijk van.

De arts (ene N. Kunning) moest weliswaar toegeven dat ik een hoop ellende heb meegemaakt in m’n leven maar vond desalniettemin dat ik wel ik staat ben om te werken. Vertaald: ik krijg deze week nog een Ziektewet-uitkering maar daarna houdt het op. Ik moest maar een WW-uitkering aan gaan vragen (en dan maar afwachten of ik die ga krijgen) en een baan gaan zoeken. Oftewel, het UWV huldigt het standpunt “psychisch ziek is niet ziek”.

Nou is het natuurlijk nog maar de vraag of ik nog ziek zal zijn tegen dat ik ooit weer een baan heb. Want laten we wel zijn, als je boven de 25 bent, al meer dan een jaar ziek bent en dan ook nog eens dakloos bent, staan werkgevers echt niet op je te wachten. Tegen dat ik een baan heb zouden we dus wel eens een paar jaar verder kunnen zijn, als alle ellende nu eindelijk eens ophoudt zou ik tegen die tijd toch wel hersteld moeten zijn. En te oud in de ogen van de werkgevers…

Dan wordt geld wel een probleem, want die WW zal waarschijnlijk niet veel langer dan een half jaartje duren, daarna wacht de WWB (de Bijstand) maar die krijg ik niet omdat ik officieel niet in Nederland woon. Volgens de Nederlandse overheid woon ik in België en moet ik daar dan maar een uitkering aanvragen, maar volgens de Belgische overheid woon ik niet in België en moet ik in Nederland maar een uitkering aanvragen. Kortom, het al maanden geleden voorspelde “tussen de wal en het schip” scenario.

Maar goed, als willoze en rechtenloze speelbal van de instanties ben ik meteen maar naar de andere vestiging van het UWV gegaan om een WW-uitkering aan te vragen. Eenmaal binnen stond ik een paar minuten later weer buiten met een handleiding voor het (via Internet) aanvragen van een WW-uitkering. Dat aanvragen ging bepaald niet soepel: m’n Internetverbinding werkt allesbehalve geweldig en werk.nl, de site waar je je digitaal moet inschrijven bij het CWI en een WW-uitkering aan moet vragen, heeft last van technische problemen. Al met al ben ik zo’n twee uur bezig geweest om me in te schrijven, de aanvraag voor de WW doe ik dan morgen wel.

Gelukkig kan ik het probleem van mijn financiële toekomst deels op iemand anders afschuiven. Want reken maar dat dit gevolgen gaat hebben voor de partneralimentatie. Sonja gaat niet blij zijn. Maar ach, zoals ze het zelf altijd zegt: “dat vormt je karakter”.

Heeft er nog iemand vragen over wat al dat gedoe vandaag deed met m’n humeur en m’n gemoedstoestand? Nee? Dacht ik al.

Wat trouwens ook al niet bijdroeg aan m’n levensvreugde was een telefoontje van de LOI. Ik had bij m’n inschrijving gekozen voor een vrij studietempo (dan krijg je alles in één keer en kun je zelf het tempo bepalen), maar dat bleek in dit geval niet te kunnen. Ook de optie “dubbel studietempo” was niet beschikbaar, bleef over het gewone studietempo. Daar ben ik niet gelukkig mee, want dat betekent dat ik inderdaad een jaar ga doen over die cursus terwijl ik anders waarschijnlijk in hooguit negen maanden gedaan zou krijgen.

In de brochure stond vermeld dat het een nieuwe cursus is; ik heb dan ook zo’n donkerbruin vermoeden dat het laatste deel van het cursusmateriaal nog niet klaar is…

>Elektronica en regenwater

>

Het weer vandaag: zo rond de dertig graden en ’s middags twee keer een korte maar heftige regenbui. Die eerste was niet zo’n probleem, maar de tweede kwam terwijl ik m’n computer en bijbehorende zaken in de auto aan het laden was. Dat moest dus even onderbroken worden tot de bui voorbij was, elektronica en (regen)water verdragen elkaar nou eenmaal niet zo bijster. Het regenwater heeft er niet zo’n moeite mee, de hardware daarentegen wel.

>Digitaal dossier

>

Ondanks dat het onbewolkt en 25 graden was heb ik een groot deel van de dag binnen achter m’n computer gezeten. Het werk gaat toch door, ik heb al die hardware niet mee teruggezeuld uit Eindhoven om vervolgens tot morgenmiddag te gaan niksen.

Het resultaat: de brieven voor m’n advocate, de Urgentiecommissie en de Stichting Maashorst zijn klaar en kunnen maandag weg. Daarnaast ben ik ook maar eens begonnen aan een hele grote klus: het opbouwen van een volledig digitaal dossier rond de echtscheiding. Een hoop werk, want alle e-mails moeten teruggezocht worden en alle papieren (vijf dikke ordners vol) moeten pagina voor pagina ingescand worden. En dat alles moet dan zo gebeuren dat alles ook weer snel terug te vinden is.

>Het volgende twijgje

>

Vanochtend was de aftrap voor m’n opleidingstraject: ik heb me (via Internet) aangemeld voor de cursus Juridisch Medewerker. De gegevens op de papieren prijslijst bleken echter niet overeen te stemmen met de werkelijkheid: die cursus duurt geen zes maanden maar twaalf (bij normaal studietempo) en kost geen € 54,50 per maand maar € 70,00. Da’s toch wel even een verschil, en daarmee komt alleen voor deze cursus het kostenplaatje op circa € 1.200,00 uit, waardoor er nu een bedrag van € 11.000 prijkt op de begroting voor het complete opleidingstraject. Voor de eerste twee cursussen zou ik dan 15 maanden nodig hebben, dus met een beetje doorwerken moet dat binnen een jaar te doen zijn.

Terug in m’n caravan was het tijd voor de afwas, en die werd onderbroken door een telefoontje van de heer Naus van het UWV, afdeling Bezwaar & Beroep. Volgens hem was er niks aan te doen dat het UWV mijn dagloon had berekend aan de hand van m’n inkomen voorafgaand aan m’n ziekte. Balen, want in plaats van 70% van m’n laatste loon (als ik een WW-uitkering zou krijgen) zit ik nu op misschien maar 50%. Goed, iets meer omdat ik ook nog een uitkering krijg uit de Toeslagenwet, maar ook daarmee zit ik nog altijd op Bijstandsniveau.

Vanmiddag verscheen Sylvia en daarmee ook de post. Van dat laatste werd ik niet vrolijk: er zat onder andere post tussen van het UWV en de Stichting Maashorst. Die eerste deelde mede dat Janssen & Janssen beslag hadden laten leggen op m’n uitkering en ik per 31 mei daardoor minder uitkering zal krijgen. De Stichting Maashorst heeft zelfs twee enveloppen nodig gehad: eentje met het behandelplan (graag één exemplaar ondertekend retour) en eentje met een brief over de omgang van aanstaande maandag. Die gaat niet door, Sonja heeft dus weer met succes laten merken dat ze die omgang maar niks vindt en dat gedemonstreerd heeft door haar machtswellust weer uit te leven. Hoog tijd om maar eens een brief terug te sturen en duidelijk te maken hoe Sonja Holten in elkaar zit.

Volgens de brief zou de omgangsbegeleidster geprobeerd hebben mij te bellen. Ik waag het te betwijfelen, want ze heeft zowel m’n Nederlandse als m’n Belgische telefoonnummer en op geen van beiden ben ik door haar gebeld.

Aangezien het zeer zomers weer gaat worden dit weekend heb ik Sonja opnieuw uitgenodigd om met Tom en Max naar de camping te komen. Niet dat ik verwacht dat ze zal reageren, laat staan verschijnen, maar ik heb wel weer m’n goeie wil getoond. Als ze niet meewerkt heb ik weer een twijgje erbij voor in de takkenbos waarmee ze straks bij de Rechtbank om de oren geslagen gaat worden. Figuurlijk om de oren geslagen dan wel, voordat er weer iemand gaat gillen dat het bedreiging is.

>Studieplan

>

Vanochtend was het weer tijd voor een verhuizing: van Eindhoven terug naar Lommel. Sylvia moet morgen eerst nog werken en komt mij morgenmiddag dan achterna. M’n computer is ook weer retour Lommel, want het werk gaat gewoon door. Nu maar hopen dat ik de komende dagen (zondag moeten we weer terug naar Eindhoven) een hoop gedaan krijg, maar eerlijk gezegd heb ik er m’n twijfels over. Ik kan nou eenmaal niet doorwerken als ik continu afgeleid wordt en m’n PC telkens bezet is als ik terugkom van een bezoekje aan het toilet.

Ik ben onder andere ook bezig geweest met het maken van een begroting voor m’n studiekosten. Als alles gaat zoals het zou moeten gaan (ik weet het, dat zou vrij uniek zijn) ben ik de komende jaren druk bezig met studeren. Het plan voorziet in achtereenvolgens een cursus Juridisch Medewerker (6 maanden), een cursus Juridische Vaardigheden (3 maanden), een cursus Legal Assistant Advocatuur (18 maanden) en een opleiding HBO Rechten (drie jaar). Uitgaande van de huidige prijzen ben ik aan het eind van de rit zo’n € 10.000 lichter. De eerste cursus gaat me ongeveer € 1.000 kosten. Met wat geluk en goede wil zou ik een hoger tempo moeten kunnen aanhouden en daarmee die eerste twee cursussen binnen een jaar voltooien.

Na de gedane arbeid (toegegeven, niet zoveel als ik zou willen) ben ik eindelijk weer eens verder gegaan met de bouw van de website voor vanbaardwijk.com. Die komt er in twee talen, alle basispagina’s daarvoor zijn nu klaar. Korte toelichting: een basispagina is een pagina waarop alle afbeeldingen, links en dergelijke al gemaakt zijn, alleen de hoofdtekst moet nog toegevoegd worden.

>Wapen tegen de Holten-clan

>

Geen idee wat er aan de hand is, maar m’n Internetverbinding wordt steeds beroerder: intussen helpt zelfs het uit het raam hangen van m’n Web’n’Walk stick al niet meer, technisch gesproken is er wel een Internetverbinding maar daar is dan ook alles mee gezegd. De meter voor de uploadsnelheid staat vrijwel voortdurend op 0, en die voor de downloadsnelheid blijft zelfs continu op 0 staan. Ik word hier zo gruwelijk ontzettend ontieglijk ontaard chagrijnig van! Voor € 34,95 per maand mag je toch verwachten dat het werkt!

Het gesprek met m’n advocate ging uiteraard over de zitting van aanstaande vrijdag. De dagvaarding was intussen binnen (het psychologisch rapport overigens ook), naast de vermeende bedreiging worden ook Sonja’s laatste twee aangiftes meegenomen. Die worden uiteraard weer niet gehinderd door enig noemenswaardig waarheidsgehalte, maar dat zal ik hier ongetwijfeld al eerder gemeld hebben. Marieke verwacht niet dat het tot een vrijheidsstraf zal komen, zelf verwacht ze een taakstraf, een onvoorwaardelijke celstraf gelijk aan het voorarrest, plus een voorwaardelijke celstraf met een proeftijd van twee jaar.

Ze heeft me overigens wel een pracht van een wapen in handen gegeven. Ik heb altijd gedacht dat negatieve opmerkingen over iemand alleen als “smaad” betiteld konden worden als derden het ook konden horen of lezen. Immers, als niemand anders dan jij en de ontvanger het hoort wordt je “goede naam” niet te grabbel gegooid. Fout! Ook het briefje dat ik bij Sonja in de bus heb gegooid en waarin ik haar een “vieze vuile gore psychopatische Duitse Nazislet” noemde valt onder de noemer “smaad”.

In de stukken inzake de diverse procedures rondom de echtscheiding heeft Sonja van alles en nog wat over mij beweert, en veel van die beweringen zijn leugens, valse beschuldigingen en andere kwetsende opmerkingen. Dat betekent dus dat ik nu al die opmerkingen kan gaan verzamelen om vervolgens tegen Sonja aangifte te doen wegens smaad — en daarbij uiteraard te eisen dat ze strafrechtelijk vervolgd wordt. En daar blijft het niet bij, want ook haar moeder (Astrid Holten) heeft zich daaraan schuldig gemaakt door een schriftelijke getuigenverklaring bij elkaar te liegen. Als er nog iets van gerechtigheid bestaat in dit land hebben beide “dames” Holten dus binnenkort een strafzaak en hopelijk een veroordeling om naar uit te kijken.

>Internet: digitaal zandpad na een wolkbreuk

>

M’n Internettoegang bij Sylvia blijft een bron van frustratie. Dankzij de achterlijke manier waarop dat huis gebouwd is krijg ik met m’n Web’n’walk stick niet of nauwelijks een werkende verbinding. De uploadsnelheid varieert tussen de 0 B/s en de 1,2 Kb/s, de teller voor de downloadsnelheid staat het grootste deel van de tijd op 0 en als-ie daar al boven komt is het nog niet vooruit te branden. E-mail ophalen met Outlook bijvoorbeeld zou hooguit 2-3 minuten moeten duren, ik zit nu telkens 5-10 minuten te wachten en dan is het nog maar afwachten of alles wel opgehaald wordt: Outlook grossiert momenteel in meldingen over verbroken verbindingen en niet-gevonden mailservers.

De enige manier om nog iets van verbinding te krijgen is door m’n stick buiten te hangen. De setup hier ziet er dan zo uit: vanaf de USB-aansluiting aan de voorkant van m’n PC (de aansluiting die het dichtste bij het raam zit) loopt een USB-verlengkabel richting raam. Dat haalt-ie bij lange na niet, dus aan het einde van die verlengkabel zit — jawel — de volgende USB-verlengkabel. Daarmee haal ik het raam wel, aan het einde van die tweede kabel bungelt het stickie uit het raam. Maar ja, dan moet het raam wel open, en met het weer van de afgelopen dagen is dat niet altijd een onverdeeld genoegen.

Oftewel, hoog tijd dat we hier in huis een vaste aansluiting krijgen. Die zal ook grotendeels draadloos zijn omdat we anders door het hele huis netwerkkabels moeten gaan leggen, maar dat zou in elk geval beter moeten functioneren dan deze ellende. Momenteel is de digitale snelweg meer een digitaal zandpad na een wolkbreuk.

Nou had ik vandaag niet alle tijd om me bezig te houden met m’n eigen werkzaamheden. Eerst had ik een afspraak bij de GGzE; ik heb geprobeerd Bert zover te krijgen dat hij alvast een afspraak voor me zou maken bij mevrouw Van der Spek (of in elk geval haar afdeling) maar dat bleek niet mogelijk. Niet alleen mag hij dat niet, het kan ook niet. Eerst moet het psychologisch rapport (waarvan ik nog geen definitieve versie heb) naar de psychiater, die moet dan gaan beoordelen welke hulp wenselijk is, en dan kunnen we verder. Toevallig heb ik volgende week een afspraak met die psychiater, en als het een beetje meezit heeft m’n advocate inmiddels een exemplaar van het rapport ontvangen, dus met wat geluk en goede wil kan heel die procedure volgende week al in gang gezet worden.

Toen ik net terug was bij Sylvia arriveerde ook de meubelboer waar ze haar nieuwe kledingkast had besteld. En dus zijn we de hele middag bezig geweest om dat ding in elkaar te zetten. Dat ging goed, behalve dan dat Sylvia op zeker moment een andere volgorde ging aanhouden dan die van de bouwinstructies. Niet goed voor m’n humeur, maar dat heb ik volgens mij heel aardig weten te verbergen.

Oorspronkelijk zat er wel tijdsdruk achter omdat ik om 17:00 een afspraak had met m’n andere advocaat, maar tijdens het klussen belde haar secretaresse met de mededeling dat de afspraak verzet moest worden naar morgen 16:30. Dat kwam dus eigenlijk wel goed uit.

>Eindelijk m’n knulletjes weer!

>

Lang verwacht en eindelijk gekomen vandaag: de begeleide omgang! Op zich is het gigantisch vernederend dat het op die manier gaat, want dankzij de leugens en lastercampagnes van Sonja Holten word ik zo ongeveer beschouwd als een gevaarlijke gek die z’n kinderen wel eens zou kunnen vermoorden. Gelukkig liep het allemaal perfect. Tom en Max waren dolblij om hun papa weer te zien en vlogen me om de nek zodra ze binnen kwamen. Na anderhalf uur spelen met de kids was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen. Foto’s maken mocht helaas niet, dat moet officieel aangevraagd worden en dan moet iedereen (inclusief Sonja) nog toestemming geven, en dan pas mag ik een paar foto’s maken van m’n knulletjes. Volgens Patricia van Baak (de omgangbegeleidster) zou de vraag om foto’s te mogen maken “wel een erg grote stap” zijn. Pardon? De laatste foto’s die ik van ze heb zijn al ruim twee jaar oud, en dan is het maken van een paar nieuwe foto’s een te grote stap?

De volgende omgang staat gepland voor volgende week maandag, maar dat staat intussen al weer op losse schroeven. Patricia wist namelijk te melden dat Sonja die omgang volgende week niet door wil laten gaan omdat het voor haar een “erg drukke week” is. Ja, en? De data voor omgang zijn haar een maand geleden al medegedeeld dus daar kon ze omheen plannen. Ik heb dan ook nadrukkelijk aangegeven dat ik dat niet acceptabel vind en die omgang gewoon door moet gaan. Donderdag hoor ik of het toch doorgaat of dat het verplaatst wordt naar 21 juni.

Die vermeende “drukte” zal wel te maken hebben met Tom’s verjaardag. Donderdag 10 juni is hij jarig, z’n verjaardagsfeestje is een dag eerder. Ik had via Marcel al doorgegeven dat ik daarbij aanwezig wil zijn, en Tom heeft verklaard dat hij ook graag wil dat ik op z’n feestje kom. Ik heb ‘m dus maar verteld dat hij dat tegen z’n moeder moet zeggen, en uiteraard heb ik vervolgens Marcel ook van het een en ander op de hoogte gesteld. Als die z’n werk doet krijgt Muurmans vandaag een uitgebreide fax waarin onder andere ook Tom’s feestje aan bod komt.

>Ik haat zulke verrassingen

>

Het ging allemaal weer eens niet zoals ik wilde vandaag. Tegen 11:00 kondigde ik aan dat ik verder zou gaan met m’n werk, maar nog voordat ik m’n computer aan had kunnen zetten kwam Sylvia al met de vraag of ik even met ‘r naar buiten ging. Ik dacht even dat ze een eindje wilde gaan wandelen, maar ze bleek “een verrassing” voor me te hebben waarvoor we met de bus moesten. Die “verrassing” bleek te zijn dat we naar Winkelcentrum Woensel gingen om een nieuwe jas voor me te kopen. Heb ik ooit al eens gezegd dat ik er een gruwelijke hekel aan heb als mensen voor mij gaan beslissen dat ik iets anders ga doen dan gepland?

We zijn teruggekomen met een nieuwe spijkerbroek en een spijkerjack, en daarmee was het 15:30 tegen dat ik eindelijk eens datgene kon ik gaan doen wat ik vandaag van plan was te gaan doen: door met het updaten van alle software. En ook dat schoot niet op. Eén grote download die gedaan moet worden is die van Windows XP Mode, waarmee je onder Windows 7 een venster hebt waarin Windows XP draait zodat je ook oudere software nog kunt gebruiken. Dat is een download van 444 MB, en dat dat over een trage en niet overmatig betrouwbare UMTS-verbinding. Die dus ook verschillende keren wegviel waardoor ik telkens opnieuw kon beginnen.

Tussen de bedrijven door vroeg Sylvia wat we moesten met een blauwe hanglamp die uit m’n huis was gekomen. Eerst maar eens schoonmaken, want daar zat een laag stof op die er op wees dat die lamp al een paar jaar niet meer was afgestoft. En die lamp heeft dus al die tijd bij Max op de kamer gehangen…